Lieve mensen,
Bedankt voor al die leuke reacties, het deed goed te weten dat er veel mensen waren die mijn reis volgden. Het leuke en vaak bemoedigende commentaar was een prettige duw in de rug en deed mij weer op zoek gaan naar een volgende internet gelegenheid.
Al die lieve mensen die Yvonne opvingen en haar hielpen en steunden tijdens mijn afwezigheid ben ik voor altijd dank verschuldigd. Het was een heerlijke geruststelling voor mij om te weten dat jullie er waren!!!
Thuis ga ik deze reis nog eens overdenken en voor mezelf alle positieve en negatieve ervaringen op een rij zetten. Een ding is zeker, het was alle moeite meer dan waard. De Noordkaap werd bereikt, de reis door Finland en de Baltische staten moest worden geschrapt, maar het grote doel, onderweg zijn, nieuwe dingen zien en beleven, nieuwe kanten aan mezelf ontdekken werd meer dan verwacht mocht worden, ingevuld. Het werd een onvergetelijke tocht met gelukkig veel hoogtepunten en slechts enkele dieptepunten. Nu is er het verlangen naar huis maar in mijn achterhoofd weet ik nu al, dit was niet mijn laatste verre fietstocht.
Voor de geïnterresseerden, de hoogtemeters las ik af van een Suunto. Dat is een horloge dat bijna alles kan, ook hoogte bepalen en de geklommen en gedaalde meters in een geheugen zetten. Daartoe wordt bij vertrek een logfile gestart en bij aankomst weer gestopt. In een hystory worden deze bij elkaar opgeteld. Elke morgen kalibreerde ik het instrument door de bekende hoogte in te voeren. Fouten in de registatie als gevolg van luchtdrukveranderingen door veranderende weersomstandigheden zijn niet te voorkomen maar ik denk dat over een periode van 10 weken de plussen en minnen tegen elkaar kunnen worden weggestreept. De kilometers werden met een fietscomputertje geregistreerd.
Wat betreft mijn haardracht! Bij vertrek werd tot groot genoegen van alle aanwezigen mijn haardos tot op 2 mm na verwijderd. Daarvan is inmiddels het merendeel weer aangegroeid. Helaas groeit het nu ook op plekken waar het bij de kapper regelmatig werd gecorrigeerd maar nu werd nagelaten. Ik zie er een beetje verwaarloosd uit. Na een dag fietsen met helm op en hevig zweten zitten er vreemde sleuven in de kruin en ziet het er echt niet uit.
Ja, en dan de John Fairfax voorraden!. Gelukkig ging ik met een aanzienlijke voorraad van huis. Onderweg moest de voorraad regelmatig worden aangesproken maar aan het eind van de rit bleek dat ik de benodigde hoeveelheid goed had ingeschat. Ik ben 10 kg afgevallen, en weeg nu weer 72 kg, een gewicht waarvan ik de laatste 10 jaar alleen maar heb durven dromen. Deze forse gewichtsafname is niet alleen te danken aan de vele langdurige inspanningen maar ook door de éénzijdige fantasieloze maaltijden die in de laatste weken werden genuttigd. De benodigde discipline om mezelf goed te blijven verzorgen ebde weg naarmate de Noordkaap dichterbij kwam, iets dat ik mij achteraf kwalijk neem.
De rit is nog niet ten einde, ik ben momenteel in Tanabru en moet nog zo'n 150 km fietsen naar Kirkenes. De tijd die ik over heb ga ik opvullen met weet ik nog niet en misschien doe ik wel helemaal niets en wacht ik rustig tot het zondag is en dan met het vliegtuig naar huis. Een heerlijke gedachte want ik zie uit naar het moment dat ik weer dicht bij mijn dierbaren ben, want ik heb jullie allemaal gemist.
Een nog prettiger gedachte is dat éénmaal thuis en ik 's nachts wakker word, ik weer een zacht en warm vrouwenlichaam naast mij weet in plaats van die koude plastic bagagetassen.
maandag 9 juli 2007
vrijdag 6 juli 2007
De finale
Maandag 2 juli
Alta - Oldefjord, 121 km, 1003 mtr up and down.
's Morgens eerst nog wat kletsen met andere Noorkaapfietsers. Het valt me op dat al die solisten net als ik graag even mee ouwehoeren. Ze zeggen nooit dat ze haast hebben maar nemen er hun gemak van. Koffie gedronken, boodschappen gedaan en op weg.
Meteen na Alta een klim van 5 km, dat ging zonder problemen, ja, ik begin het te leren. Na de klim van 300 mtr belandde ik op een hoogvlakte waar geen begroeing meer was en met besneeuwde stompe bergketens. Een lange rechte weg met nu en dan een flauwe bocht doorsneed dit schitterende landschap. Zo had ik me Finmark voorgesteld en het deed met veel genoegen om hier te fietsen.Pas om twee 's middags stopte ik voor de lunch op een picknickplaats. Daar zaten 2 nederlandse echtparen uit omgeving Rotterdam die mij spontaan kaas, worst en liga's uit Holland toestopten. Heerlijk, 's avonds was alles al op. De Nederlanders gingen, een Pools echtpaar nam hun plaats in en lieten mij meesnoepen van een heerlijk Pools gerecht dat ter plekke op een brandertje werd bereid. Toen zat ik echt tot aan mijn strot toe vol maar had weer voldoende brandstof voor de rest van de etappe.
Ik fietste lang door en zocht de camping in Oldefjord want ik had zin in een douche en die had ik verdiend.
Dinsdag 3 juli
Oldfjord - Kafjord, 64 km slechts maar met reden, en 340 mtr op en neer.
Het was onwaarschijnlijk goed weer vandaag. Strakblauwe lucht, geen wind en ongeveer 23 graden. Ook de Noren vonden het een ongewoon weertype maar dat kon mij niet zo veel schelen. 's Morgens vroeg werd het al snel veel te heet in het tentje en ik was er dus snel uit. Modificeerde de nieuwe tentstok nog eens en en wilde op weg gaan maar moest eerst nog even koffie drinken met een vriendelijk Nederlands echtpaar waar ik de batterijen oplaadde van de video. Nederlanders zijn hier in grote getale aanwezig en menig keer werd ik op de foto gezet.
Het fietsen wilde niet zo, de rechterknie deed pijn en ik maakte veel plaatjes en dus pauzes want het plaatjes maken is gewoon een excuus om niet te hoeven trappen. Het traject langs de fjord was mooi en spectaculair met schitterende vergezichten. Er waren veel toeristen op weg naar de Noordkaap, veel tegenliggers staken hun duim op voor mij, of claxoneerden als ze mij inhaalden waarbij ik me weer een hoedje schrok. Ik fietste brutaal midden op de rijstrook na weer een gevaarlijke inhaalmanoeuvre van een hometraveller en dat lokte weer boze reacties uit van met name toeringbusschauffeurs die doorgaans verschrikkelijk hard rijden met hun lading toeristen. Ik stopte met fietsen op zo'n 7 kilometer voor de tunnel. De knie deed nog steeds zeer en als ik nu stopte kon ik 's morgens vroeg als er nog geen verkeer zou zijn, door de tunnel heen. Dat leek me veel beter dan tijdens de drukke perioden.
Ik zette het tentje op aan een baai en had eens geen last van de muggen. M'n hoofd is een maanlandschap geworden en m'n linkerhand is gezwollen door steken van die grote vliegen.
Woensdag 4 juli
Kafjord - Noordkaap, 68 km en 1369 mtr geklommen.
Om vijf uur opgestaan, een banaan gegeten want meer had ik niet en op weg naar de tunnel. Deze viel mee, 6800 mtr lang, 214 meter beneden NAP en aan weerszijden hellingen van 9 %. Dat moest ik aan kunnen. De afdaling de tunnel in deed ik uiterst voorzichtig, het was berekoud, vochtig en mistig. Beneden aangekomen stopte ik en maakte wat opnamen. De klim eruit deed ik met een pauze, ook daar maakte ik opnamen van het helse kabaal dat voorbijkomend verkeer maakt.
In Honigvag dronk ik koffie in een benzinestation en wachtte daar tot de winkel open ging om boodschappen te doen. Daarna op weg naar de Noordkaap, nog slechts 30 km te gaan maar ik wist dat het wel eens zwaar kon gaan worden. Na ongeveer 3 km de eerste forse klim, een stukje vlak en daarna ging het weer omhoog tot 280 mtr. Het was zwaar maar het gaf me voldoening dat ik al zo vroeg op hoogte was. Wat een misrekening. De weg daalde naar ongeveer 40 mtr boven zeeniveau. Alle gemaakte hoogtemeters waren weer weg en toen begon het hele gehijs weer opnieuw. Deze keer deed ook de wind mee, uhh, tegen, en hoe. Zelfs in de kleine afdalingen tussendoor moest ik stevig bijtrappen anders bleef ik gewoon staan. Na ongeveer 2 uur was ik door m' n water heen en moest wat uit een meertje halen. Ik had weer heel wat geklommen en verdomme, er kwam weer een afdaling, hield het dan nooit op.
De Noordkaap ligt op een plateau 300 mtr boven zee. In de tunnel moest ik 215 klimmen. Ik klom vandaag 1369 mtr naar de Noordkaap en moest onderweg menig keer stoppen voor een blaasje. Dat is een door longen, hart en spieren op de hersenen bevochten overwinning om te stoppen met de buitensporige inspanningen. De hersenen reageren doorgaans eerst met " Niet zeuren jongens, nog even doortrappen, bij de volgende bocht mogen jullie stoppen. Maar we kunnen hier toch ook stoppen? Nee, nee, als het aan jullie licht stoppen we om de 50 mtr en dan komt de baas nooit op die klote kaap aan dus kom op, nog even en dan mogen jullie 2 minuten uitrusten. 2 minuten? ben je gek geworden? Nee, jongens, da's gewoon beter, dan komen jullie weer eerder in je ritme.
Tijden het blaasje staan de benen aan de grond en trillen hevig na,. De rest van het lijf hangt over het stuur en wordt tussen het heftige adem halen een halve bidon water naar binnen gezwolgen. Met de handschoentjes wordt het zweet uit de ogen gewist zodat weer op de kaart gekeken kan worden hoeveel kilometers er nog moet worden gegaan.
In m'n bergsportperiode droeg ik een rugzak van 20 kg 1800 mtr omhoog en kwam uitgewoond in de hut aan. Nu trapte ik een combiantie van fiets, aanhanger en bagage met een totaalgewicht van meer dan 50 kg een geweldig eind omhoog en kwam gesloopt aan en kreeg het daarbij hard te verduren door de snerpende wind.
De voldoening was groot, ik had het gehaald. Man, man, wat ben je nog sterk.
Ik liet me fotograferen en filmen maar deze opnamen zijn niet om aan te zien. Op zo'n moment wordt een maatje gemist die van wanten weet. Ik bezocht het Noordkaap gebouw en was aangenaam verrast door het geheel. Vooral de filmvoorstellng van de Noorkaap was een genot om naar te kijken. O ja, het meest noordelijk gedronken biertje smaakte ook heerlijk, alleen de prijs was minder leuk.
Na ongeveer 4 uur had ik het gezien, fietste weer terug richtnig Honigvag en zette m'n tentje op de kale vlakte bij het begin van het pad naar het werkelijk meest noordelijke puntje van Europa. Een wandeling van 6 uur totaal. Die ga ik morgen doen, eerst lekker eten en daarna slapen.
Donderdag 5 juli.
Wandeling naar het meest noordelijke puntje van Europa.
De Noordkaap kreeg deze naam ergens in de 16e eeuw toen een Engelsman die de Noord-Oost passage zocht de markante rotsformatie passeerde. Even daarvoor was hij een landtong voorbijgevaren die toch niet iets noordelijker lag n.l. Knivskjelodden op 71 graden 11 min en 8 sec terwijl de Noordkaap op 71graden 10 min en 21 sec ligt. Een verschil van 47 sec. M'n volgende opgave tijdens een klimmetje om dat om te rekenen naar meters. Een lekkere wandeling door bergachtig terrein. Ik vond dat deze maar gemaakt moest worden al was het maar om eventuele criticasters bij voorbaat de mond te snoeren. Kunnen zij alleen nog zeggen dat beide noordelijke punten geen deel uitmaken van het vaste land van Europa. Daarin hebben ze gelijk en dat gun ik ze dan maar.
De wandeling startte in een zeer dichte mist waarbij ik al na 100 mtr het pad bijster was. Hmm, als dit zo door gaat kan ik gemakkelijk verdwalen want een goeie kaart heb je niet. Ik keerde terug en liet een briefje achter op m'n fietst waarin in m'n plannen uiteen zette en een tijdstip vermeldde waarop ik terug moest zijn. Je weet maar nooit.
De wandeling was een genot, ik liep alleen in die dichte mist en in die bijtende wind en het voelde weer ouderwets aan. Na 3 uur kwam ik bij het punt aan, maakte de nodige plaatjes en zag in het " huttenbuch" dat de wandeling vaker werd gemaakt dan ik had verwacht.
De terugweg was iets zwaarder maar was goed te doen, ook doordat de mist was opgetrokken en het pad goed werd gemarkeerd door grote steenmannen.
Na de wandeling fietste ik naar Skarvag naar de camping. Nam weer een overheerlijke douche, at een grote pan spaghetti leeg en toverde toch een biertje uit de voorraadtas dat precies de juiste temperatuur had. Dus maak jullie geen zorgen, geheelonthouder was ik niet van plan te gaan worden.
Vrijdag 6 juli.
Heel laat weg van de camping, het hele lijf had last van onwilige spieren en ik verkoos er voor om niet veel te doen vandaag. Ik fietste naar Honigvag waarbij ik, en deze keer geweldig geholpen door die snoeiharde wind, weer moest klimmen. In Honigvag wilde ik bij de touristinformation informeren naar de Hurtigruten maar zag deze cruiseboot in de haven liggen met een dikke zwarte rookwolk uit de schoorsteen komend. Ik trapte hard door en geholpen door een duitse meneer kwam ik 1 minuut voor het afmeren aan boord en zit daar nu deze blog, via satelliet tegen veel noorse kronen bij te werken.
Ik ben op weg naar Berlevag, fiets dan naar Kirkenes en trek daar nog 5 dagen voor uit. En probeer dan het vliegtuig te nemen naar huis. Want daar verlang ik enorm naar.
Alta - Oldefjord, 121 km, 1003 mtr up and down.
's Morgens eerst nog wat kletsen met andere Noorkaapfietsers. Het valt me op dat al die solisten net als ik graag even mee ouwehoeren. Ze zeggen nooit dat ze haast hebben maar nemen er hun gemak van. Koffie gedronken, boodschappen gedaan en op weg.
Meteen na Alta een klim van 5 km, dat ging zonder problemen, ja, ik begin het te leren. Na de klim van 300 mtr belandde ik op een hoogvlakte waar geen begroeing meer was en met besneeuwde stompe bergketens. Een lange rechte weg met nu en dan een flauwe bocht doorsneed dit schitterende landschap. Zo had ik me Finmark voorgesteld en het deed met veel genoegen om hier te fietsen.Pas om twee 's middags stopte ik voor de lunch op een picknickplaats. Daar zaten 2 nederlandse echtparen uit omgeving Rotterdam die mij spontaan kaas, worst en liga's uit Holland toestopten. Heerlijk, 's avonds was alles al op. De Nederlanders gingen, een Pools echtpaar nam hun plaats in en lieten mij meesnoepen van een heerlijk Pools gerecht dat ter plekke op een brandertje werd bereid. Toen zat ik echt tot aan mijn strot toe vol maar had weer voldoende brandstof voor de rest van de etappe.
Ik fietste lang door en zocht de camping in Oldefjord want ik had zin in een douche en die had ik verdiend.
Dinsdag 3 juli
Oldfjord - Kafjord, 64 km slechts maar met reden, en 340 mtr op en neer.
Het was onwaarschijnlijk goed weer vandaag. Strakblauwe lucht, geen wind en ongeveer 23 graden. Ook de Noren vonden het een ongewoon weertype maar dat kon mij niet zo veel schelen. 's Morgens vroeg werd het al snel veel te heet in het tentje en ik was er dus snel uit. Modificeerde de nieuwe tentstok nog eens en en wilde op weg gaan maar moest eerst nog even koffie drinken met een vriendelijk Nederlands echtpaar waar ik de batterijen oplaadde van de video. Nederlanders zijn hier in grote getale aanwezig en menig keer werd ik op de foto gezet.
Het fietsen wilde niet zo, de rechterknie deed pijn en ik maakte veel plaatjes en dus pauzes want het plaatjes maken is gewoon een excuus om niet te hoeven trappen. Het traject langs de fjord was mooi en spectaculair met schitterende vergezichten. Er waren veel toeristen op weg naar de Noordkaap, veel tegenliggers staken hun duim op voor mij, of claxoneerden als ze mij inhaalden waarbij ik me weer een hoedje schrok. Ik fietste brutaal midden op de rijstrook na weer een gevaarlijke inhaalmanoeuvre van een hometraveller en dat lokte weer boze reacties uit van met name toeringbusschauffeurs die doorgaans verschrikkelijk hard rijden met hun lading toeristen. Ik stopte met fietsen op zo'n 7 kilometer voor de tunnel. De knie deed nog steeds zeer en als ik nu stopte kon ik 's morgens vroeg als er nog geen verkeer zou zijn, door de tunnel heen. Dat leek me veel beter dan tijdens de drukke perioden.
Ik zette het tentje op aan een baai en had eens geen last van de muggen. M'n hoofd is een maanlandschap geworden en m'n linkerhand is gezwollen door steken van die grote vliegen.
Woensdag 4 juli
Kafjord - Noordkaap, 68 km en 1369 mtr geklommen.
Om vijf uur opgestaan, een banaan gegeten want meer had ik niet en op weg naar de tunnel. Deze viel mee, 6800 mtr lang, 214 meter beneden NAP en aan weerszijden hellingen van 9 %. Dat moest ik aan kunnen. De afdaling de tunnel in deed ik uiterst voorzichtig, het was berekoud, vochtig en mistig. Beneden aangekomen stopte ik en maakte wat opnamen. De klim eruit deed ik met een pauze, ook daar maakte ik opnamen van het helse kabaal dat voorbijkomend verkeer maakt.
In Honigvag dronk ik koffie in een benzinestation en wachtte daar tot de winkel open ging om boodschappen te doen. Daarna op weg naar de Noordkaap, nog slechts 30 km te gaan maar ik wist dat het wel eens zwaar kon gaan worden. Na ongeveer 3 km de eerste forse klim, een stukje vlak en daarna ging het weer omhoog tot 280 mtr. Het was zwaar maar het gaf me voldoening dat ik al zo vroeg op hoogte was. Wat een misrekening. De weg daalde naar ongeveer 40 mtr boven zeeniveau. Alle gemaakte hoogtemeters waren weer weg en toen begon het hele gehijs weer opnieuw. Deze keer deed ook de wind mee, uhh, tegen, en hoe. Zelfs in de kleine afdalingen tussendoor moest ik stevig bijtrappen anders bleef ik gewoon staan. Na ongeveer 2 uur was ik door m' n water heen en moest wat uit een meertje halen. Ik had weer heel wat geklommen en verdomme, er kwam weer een afdaling, hield het dan nooit op.
De Noordkaap ligt op een plateau 300 mtr boven zee. In de tunnel moest ik 215 klimmen. Ik klom vandaag 1369 mtr naar de Noordkaap en moest onderweg menig keer stoppen voor een blaasje. Dat is een door longen, hart en spieren op de hersenen bevochten overwinning om te stoppen met de buitensporige inspanningen. De hersenen reageren doorgaans eerst met " Niet zeuren jongens, nog even doortrappen, bij de volgende bocht mogen jullie stoppen. Maar we kunnen hier toch ook stoppen? Nee, nee, als het aan jullie licht stoppen we om de 50 mtr en dan komt de baas nooit op die klote kaap aan dus kom op, nog even en dan mogen jullie 2 minuten uitrusten. 2 minuten? ben je gek geworden? Nee, jongens, da's gewoon beter, dan komen jullie weer eerder in je ritme.
Tijden het blaasje staan de benen aan de grond en trillen hevig na,. De rest van het lijf hangt over het stuur en wordt tussen het heftige adem halen een halve bidon water naar binnen gezwolgen. Met de handschoentjes wordt het zweet uit de ogen gewist zodat weer op de kaart gekeken kan worden hoeveel kilometers er nog moet worden gegaan.
In m'n bergsportperiode droeg ik een rugzak van 20 kg 1800 mtr omhoog en kwam uitgewoond in de hut aan. Nu trapte ik een combiantie van fiets, aanhanger en bagage met een totaalgewicht van meer dan 50 kg een geweldig eind omhoog en kwam gesloopt aan en kreeg het daarbij hard te verduren door de snerpende wind.
De voldoening was groot, ik had het gehaald. Man, man, wat ben je nog sterk.
Ik liet me fotograferen en filmen maar deze opnamen zijn niet om aan te zien. Op zo'n moment wordt een maatje gemist die van wanten weet. Ik bezocht het Noordkaap gebouw en was aangenaam verrast door het geheel. Vooral de filmvoorstellng van de Noorkaap was een genot om naar te kijken. O ja, het meest noordelijk gedronken biertje smaakte ook heerlijk, alleen de prijs was minder leuk.
Na ongeveer 4 uur had ik het gezien, fietste weer terug richtnig Honigvag en zette m'n tentje op de kale vlakte bij het begin van het pad naar het werkelijk meest noordelijke puntje van Europa. Een wandeling van 6 uur totaal. Die ga ik morgen doen, eerst lekker eten en daarna slapen.
Donderdag 5 juli.
Wandeling naar het meest noordelijke puntje van Europa.
De Noordkaap kreeg deze naam ergens in de 16e eeuw toen een Engelsman die de Noord-Oost passage zocht de markante rotsformatie passeerde. Even daarvoor was hij een landtong voorbijgevaren die toch niet iets noordelijker lag n.l. Knivskjelodden op 71 graden 11 min en 8 sec terwijl de Noordkaap op 71graden 10 min en 21 sec ligt. Een verschil van 47 sec. M'n volgende opgave tijdens een klimmetje om dat om te rekenen naar meters. Een lekkere wandeling door bergachtig terrein. Ik vond dat deze maar gemaakt moest worden al was het maar om eventuele criticasters bij voorbaat de mond te snoeren. Kunnen zij alleen nog zeggen dat beide noordelijke punten geen deel uitmaken van het vaste land van Europa. Daarin hebben ze gelijk en dat gun ik ze dan maar.
De wandeling startte in een zeer dichte mist waarbij ik al na 100 mtr het pad bijster was. Hmm, als dit zo door gaat kan ik gemakkelijk verdwalen want een goeie kaart heb je niet. Ik keerde terug en liet een briefje achter op m'n fietst waarin in m'n plannen uiteen zette en een tijdstip vermeldde waarop ik terug moest zijn. Je weet maar nooit.
De wandeling was een genot, ik liep alleen in die dichte mist en in die bijtende wind en het voelde weer ouderwets aan. Na 3 uur kwam ik bij het punt aan, maakte de nodige plaatjes en zag in het " huttenbuch" dat de wandeling vaker werd gemaakt dan ik had verwacht.
De terugweg was iets zwaarder maar was goed te doen, ook doordat de mist was opgetrokken en het pad goed werd gemarkeerd door grote steenmannen.
Na de wandeling fietste ik naar Skarvag naar de camping. Nam weer een overheerlijke douche, at een grote pan spaghetti leeg en toverde toch een biertje uit de voorraadtas dat precies de juiste temperatuur had. Dus maak jullie geen zorgen, geheelonthouder was ik niet van plan te gaan worden.
Vrijdag 6 juli.
Heel laat weg van de camping, het hele lijf had last van onwilige spieren en ik verkoos er voor om niet veel te doen vandaag. Ik fietste naar Honigvag waarbij ik, en deze keer geweldig geholpen door die snoeiharde wind, weer moest klimmen. In Honigvag wilde ik bij de touristinformation informeren naar de Hurtigruten maar zag deze cruiseboot in de haven liggen met een dikke zwarte rookwolk uit de schoorsteen komend. Ik trapte hard door en geholpen door een duitse meneer kwam ik 1 minuut voor het afmeren aan boord en zit daar nu deze blog, via satelliet tegen veel noorse kronen bij te werken.
Ik ben op weg naar Berlevag, fiets dan naar Kirkenes en trek daar nog 5 dagen voor uit. En probeer dan het vliegtuig te nemen naar huis. Want daar verlang ik enorm naar.
zondag 1 juli 2007
Nog maar 240 km te gaan naar Nordkapp
Donderdag 28 juni
Fagerness - Rotsund, 83 km, 630 mtr op en neer.
Koel weer, geen zon, i een rap tempo naar het eerste veer. Daar moest ik een half uurtje wachten en dat was koud. Aan boord heb ik koffie genomen en op het moment dat deze op was legde de boot al weer aan. Met een lekker windje in de rug zoefde ik met 25 km per uur naar het tweede veer. Daar heb ik nog gezocht naar een zaag om de tentstok op maat te kunnen maken maar zonder resultaat. Na het veer toog ik op weg naar Skjervoy, nog 60 km te gaan en ik had er al 50 km op zitten. Na ongeveer 20 km haalde Henrich me in en we besloten om de volgende cpamping te nemem en daar de was te doen want dat was hard nodig. Het werd een gezellige avond in de keuken op de camping met nog een Zwitsers echtpaar erbij. Ook zij maakten fietstochten in het hoge noorden.
Vrijdag 29 juni
Rotsund - Skjervoy- Burfjord , 54 km, 560 mtr op en neer.
Met een onzeker gevoel ben ik op weg gegaan naar Skjervoy, nog steeds geen goede info over de boottocht. Vaart die wel, en op welke tijden? Niemand kon ons dat vertellen en eenmaal in Skjervoy was er maar een optie, het stuk terugfietsen en dan toch de E6 met 2 zware klimmen erin. Na ongeveer 30 km moest ik de onderzeese tunnel onder de Maursund door. 2200 mtr lang 90 mtr beneden NAP en met aan weerszijden hellingen van 11%.Voorzichtig en met beide remmen aangeknepen liet ik mij in dat donkere gat zakken. Griezelig en onaangenaam fietsen door zo'n luguber onderaardse grot waar het zeewater op veel plaatsen door het dak heen sijpelt. De 11% klimmen was te veel van het goede en ik moest lopend het licht weer zien te bereiken. Opgelucht kwam ik weer boven waater en daar werd ik aangevallen door een zwerm sterns. Zij waren blijkbaar niet gediend van de aanwezigheid van Noordkaapfietsers.Ik maakte nog videoopnamen van hun agressieve uitvallen en maakte mij op voor de volgende uitdaging, een 10% helling van ongeveer 700 mtr, een peuleschil. Waar zit het verschil, wie het weet mag het zeggen.
Bijna boven aangekomen hoorde ik de tarzankreten van Henrich(ik had hem mijn Johnny Weismuller creatie geleerd) die achterop kwam. De luiaard was weer veel later vertrokken maar wisst dat ie mij ging inhalen. We stonden boven nog na te hijgen toen een vrouw op de fietse de afdaling naar beneden inzette. We groetten en kletsten door en zagen toen dezelfde dame in een onwaarschijnlijk hoog tempo de helling weer opkomen.
Een maal bij ons vertelde zij dat zij dit dagelijks deed naast haar rondje hardlopen en 200 mtr zwemmen in een meer hoger op de berg. En dat hield zij het hele jaar vol, dus was dat was nog eens een tante. Toevallig bleek het de vrouw van de kapitein van de boot te zijn waarnaar wij op weg waren en zij bevestigde dat de boot 's avond zou vertrekken naar Burfjord en verstrekte alle verdere benodigde informatie.
In het stadje deden we de boodschappen en ik ging op zoek naar een gelegenheid om koffie te drinken, stalde de fiets voor een cafetaria en toog naar binnen. De dame daar was onder de indruk van mijn fietsverhaal waarop ik reageerde dat dat nog niets was vergeleken met haar stadgenote die ik eerder ontmoette. Dat moet mijn zuster zijn geweest zei ze. Zij bleek dus de zuster van de vrouw van de kapitein van de boot en voorzag ons, want Henrich was intussen ook binnen komen zetten, rijkelijk van koffie taart en bouillon en bracht bijna niets in rekening.
In het plaatselijk hotel wachtten we het vertrek van de snelboot af en eenmaal op weg maakten we een leuke tocht langs afgelegen dorpen op afgelegen eilanden. 's Nachts om 02.00 uur meerden we in Burfjord af, zochten een plek voor de tentjes, dronken nog een pint met enige mensen uit Litauwen die daar ook stonden en kropen moe maar voldaan in de slaapzak. 2 zware klimmen bespaard en de route naar de Noordkaap met 55 km ingekort.
Zaterdag 30 juni 56 km, 430 mtr geklommen en gedaald.
Totaal afgelegd 3670 km nog te gaan 280 km.
Weer laat op weg, we zouden naar de Oxfjord gletscher gaan maar ontdekten dat er geen pad naar toe liep. Later zou blijken dat dat er toch was. Ik voelde mij niet zo goed en had absoluut geen zin in fietsen.
Toch kreeg ik het ritme te pakken en in een behoorlijk tempo fietsten we om de Langfjorden heen, bezochten nog enige stalletjes met Sami souvernirs, werkten ons langs de baustellen die erg lastig waren en mochten onze tentje opzetten in de tuin van een dronken Lap.
In de bruilof die werd gevierd in het gehucht had ik geen zin, kroop in m'n slaapzak en viel bijna onmiddelijk in een diepe slaap.
Op het moment dat ik dit schrijf ben ik in Alta, nog 240 km te gaan naar Nordkapp, het kan bijna niet meer misgaan.
Fagerness - Rotsund, 83 km, 630 mtr op en neer.
Koel weer, geen zon, i een rap tempo naar het eerste veer. Daar moest ik een half uurtje wachten en dat was koud. Aan boord heb ik koffie genomen en op het moment dat deze op was legde de boot al weer aan. Met een lekker windje in de rug zoefde ik met 25 km per uur naar het tweede veer. Daar heb ik nog gezocht naar een zaag om de tentstok op maat te kunnen maken maar zonder resultaat. Na het veer toog ik op weg naar Skjervoy, nog 60 km te gaan en ik had er al 50 km op zitten. Na ongeveer 20 km haalde Henrich me in en we besloten om de volgende cpamping te nemem en daar de was te doen want dat was hard nodig. Het werd een gezellige avond in de keuken op de camping met nog een Zwitsers echtpaar erbij. Ook zij maakten fietstochten in het hoge noorden.
Vrijdag 29 juni
Rotsund - Skjervoy- Burfjord , 54 km, 560 mtr op en neer.
Met een onzeker gevoel ben ik op weg gegaan naar Skjervoy, nog steeds geen goede info over de boottocht. Vaart die wel, en op welke tijden? Niemand kon ons dat vertellen en eenmaal in Skjervoy was er maar een optie, het stuk terugfietsen en dan toch de E6 met 2 zware klimmen erin. Na ongeveer 30 km moest ik de onderzeese tunnel onder de Maursund door. 2200 mtr lang 90 mtr beneden NAP en met aan weerszijden hellingen van 11%.Voorzichtig en met beide remmen aangeknepen liet ik mij in dat donkere gat zakken. Griezelig en onaangenaam fietsen door zo'n luguber onderaardse grot waar het zeewater op veel plaatsen door het dak heen sijpelt. De 11% klimmen was te veel van het goede en ik moest lopend het licht weer zien te bereiken. Opgelucht kwam ik weer boven waater en daar werd ik aangevallen door een zwerm sterns. Zij waren blijkbaar niet gediend van de aanwezigheid van Noordkaapfietsers.Ik maakte nog videoopnamen van hun agressieve uitvallen en maakte mij op voor de volgende uitdaging, een 10% helling van ongeveer 700 mtr, een peuleschil. Waar zit het verschil, wie het weet mag het zeggen.
Bijna boven aangekomen hoorde ik de tarzankreten van Henrich(ik had hem mijn Johnny Weismuller creatie geleerd) die achterop kwam. De luiaard was weer veel later vertrokken maar wisst dat ie mij ging inhalen. We stonden boven nog na te hijgen toen een vrouw op de fietse de afdaling naar beneden inzette. We groetten en kletsten door en zagen toen dezelfde dame in een onwaarschijnlijk hoog tempo de helling weer opkomen.
Een maal bij ons vertelde zij dat zij dit dagelijks deed naast haar rondje hardlopen en 200 mtr zwemmen in een meer hoger op de berg. En dat hield zij het hele jaar vol, dus was dat was nog eens een tante. Toevallig bleek het de vrouw van de kapitein van de boot te zijn waarnaar wij op weg waren en zij bevestigde dat de boot 's avond zou vertrekken naar Burfjord en verstrekte alle verdere benodigde informatie.
In het stadje deden we de boodschappen en ik ging op zoek naar een gelegenheid om koffie te drinken, stalde de fiets voor een cafetaria en toog naar binnen. De dame daar was onder de indruk van mijn fietsverhaal waarop ik reageerde dat dat nog niets was vergeleken met haar stadgenote die ik eerder ontmoette. Dat moet mijn zuster zijn geweest zei ze. Zij bleek dus de zuster van de vrouw van de kapitein van de boot en voorzag ons, want Henrich was intussen ook binnen komen zetten, rijkelijk van koffie taart en bouillon en bracht bijna niets in rekening.
In het plaatselijk hotel wachtten we het vertrek van de snelboot af en eenmaal op weg maakten we een leuke tocht langs afgelegen dorpen op afgelegen eilanden. 's Nachts om 02.00 uur meerden we in Burfjord af, zochten een plek voor de tentjes, dronken nog een pint met enige mensen uit Litauwen die daar ook stonden en kropen moe maar voldaan in de slaapzak. 2 zware klimmen bespaard en de route naar de Noordkaap met 55 km ingekort.
Zaterdag 30 juni 56 km, 430 mtr geklommen en gedaald.
Totaal afgelegd 3670 km nog te gaan 280 km.
Weer laat op weg, we zouden naar de Oxfjord gletscher gaan maar ontdekten dat er geen pad naar toe liep. Later zou blijken dat dat er toch was. Ik voelde mij niet zo goed en had absoluut geen zin in fietsen.
Toch kreeg ik het ritme te pakken en in een behoorlijk tempo fietsten we om de Langfjorden heen, bezochten nog enige stalletjes met Sami souvernirs, werkten ons langs de baustellen die erg lastig waren en mochten onze tentje opzetten in de tuin van een dronken Lap.
In de bruilof die werd gevierd in het gehucht had ik geen zin, kroop in m'n slaapzak en viel bijna onmiddelijk in een diepe slaap.
Op het moment dat ik dit schrijf ben ik in Alta, nog 240 km te gaan naar Nordkapp, het kan bijna niet meer misgaan.
Abonneren op:
Posts (Atom)
