De finale

Maandag 2 juli
Alta - Oldefjord, 121 km, 1003 mtr up and down.
's Morgens eerst nog wat kletsen met andere Noorkaapfietsers. Het valt me op dat al die solisten net als ik graag even mee ouwehoeren. Ze zeggen nooit dat ze haast hebben maar nemen er hun gemak van. Koffie gedronken, boodschappen gedaan en op weg.
Meteen na Alta een klim van 5 km, dat ging zonder problemen, ja, ik begin het te leren. Na de klim van 300 mtr belandde ik op een hoogvlakte waar geen begroeing meer was en met besneeuwde stompe bergketens. Een lange rechte weg met nu en dan een flauwe bocht doorsneed dit schitterende landschap. Zo had ik me Finmark voorgesteld en het deed met veel genoegen om hier te fietsen.Pas om twee 's middags stopte ik voor de lunch op een picknickplaats. Daar zaten 2 nederlandse echtparen uit omgeving Rotterdam die mij spontaan kaas, worst en liga's uit Holland toestopten. Heerlijk, 's avonds was alles al op. De Nederlanders gingen, een Pools echtpaar nam hun plaats in en lieten mij meesnoepen van een heerlijk Pools gerecht dat ter plekke op een brandertje werd bereid. Toen zat ik echt tot aan mijn strot toe vol maar had weer voldoende brandstof voor de rest van de etappe.
Ik fietste lang door en zocht de camping in Oldefjord want ik had zin in een douche en die had ik verdiend.

Dinsdag 3 juli
Oldfjord - Kafjord, 64 km slechts maar met reden, en 340 mtr op en neer.
Het was onwaarschijnlijk goed weer vandaag. Strakblauwe lucht, geen wind en ongeveer 23 graden. Ook de Noren vonden het een ongewoon weertype maar dat kon mij niet zo veel schelen. 's Morgens vroeg werd het al snel veel te heet in het tentje en ik was er dus snel uit. Modificeerde de nieuwe tentstok nog eens en en wilde op weg gaan maar moest eerst nog even koffie drinken met een vriendelijk Nederlands echtpaar waar ik de batterijen oplaadde van de video. Nederlanders zijn hier in grote getale aanwezig en menig keer werd ik op de foto gezet.
Het fietsen wilde niet zo, de rechterknie deed pijn en ik maakte veel plaatjes en dus pauzes want het plaatjes maken is gewoon een excuus om niet te hoeven trappen. Het traject langs de fjord was mooi en spectaculair met schitterende vergezichten. Er waren veel toeristen op weg naar de Noordkaap, veel tegenliggers staken hun duim op voor mij, of claxoneerden als ze mij inhaalden waarbij ik me weer een hoedje schrok. Ik fietste brutaal midden op de rijstrook na weer een gevaarlijke inhaalmanoeuvre van een hometraveller en dat lokte weer boze reacties uit van met name toeringbusschauffeurs die doorgaans verschrikkelijk hard rijden met hun lading toeristen. Ik stopte met fietsen op zo'n 7 kilometer voor de tunnel. De knie deed nog steeds zeer en als ik nu stopte kon ik 's morgens vroeg als er nog geen verkeer zou zijn, door de tunnel heen. Dat leek me veel beter dan tijdens de drukke perioden.
Ik zette het tentje op aan een baai en had eens geen last van de muggen. M'n hoofd is een maanlandschap geworden en m'n linkerhand is gezwollen door steken van die grote vliegen.

Woensdag 4 juli
Kafjord - Noordkaap, 68 km en 1369 mtr geklommen.
Om vijf uur opgestaan, een banaan gegeten want meer had ik niet en op weg naar de tunnel. Deze viel mee, 6800 mtr lang, 214 meter beneden NAP en aan weerszijden hellingen van 9 %. Dat moest ik aan kunnen. De afdaling de tunnel in deed ik uiterst voorzichtig, het was berekoud, vochtig en mistig. Beneden aangekomen stopte ik en maakte wat opnamen. De klim eruit deed ik met een pauze, ook daar maakte ik opnamen van het helse kabaal dat voorbijkomend verkeer maakt.
In Honigvag dronk ik koffie in een benzinestation en wachtte daar tot de winkel open ging om boodschappen te doen. Daarna op weg naar de Noordkaap, nog slechts 30 km te gaan maar ik wist dat het wel eens zwaar kon gaan worden. Na ongeveer 3 km de eerste forse klim, een stukje vlak en daarna ging het weer omhoog tot 280 mtr. Het was zwaar maar het gaf me voldoening dat ik al zo vroeg op hoogte was. Wat een misrekening. De weg daalde naar ongeveer 40 mtr boven zeeniveau. Alle gemaakte hoogtemeters waren weer weg en toen begon het hele gehijs weer opnieuw. Deze keer deed ook de wind mee, uhh, tegen, en hoe. Zelfs in de kleine afdalingen tussendoor moest ik stevig bijtrappen anders bleef ik gewoon staan. Na ongeveer 2 uur was ik door m' n water heen en moest wat uit een meertje halen. Ik had weer heel wat geklommen en verdomme, er kwam weer een afdaling, hield het dan nooit op.
De Noordkaap ligt op een plateau 300 mtr boven zee. In de tunnel moest ik 215 klimmen. Ik klom vandaag 1369 mtr naar de Noordkaap en moest onderweg menig keer stoppen voor een blaasje. Dat is een door longen, hart en spieren op de hersenen bevochten overwinning om te stoppen met de buitensporige inspanningen. De hersenen reageren doorgaans eerst met " Niet zeuren jongens, nog even doortrappen, bij de volgende bocht mogen jullie stoppen. Maar we kunnen hier toch ook stoppen? Nee, nee, als het aan jullie licht stoppen we om de 50 mtr en dan komt de baas nooit op die klote kaap aan dus kom op, nog even en dan mogen jullie 2 minuten uitrusten. 2 minuten? ben je gek geworden? Nee, jongens, da's gewoon beter, dan komen jullie weer eerder in je ritme.
Tijden het blaasje staan de benen aan de grond en trillen hevig na,. De rest van het lijf hangt over het stuur en wordt tussen het heftige adem halen een halve bidon water naar binnen gezwolgen. Met de handschoentjes wordt het zweet uit de ogen gewist zodat weer op de kaart gekeken kan worden hoeveel kilometers er nog moet worden gegaan.
In m'n bergsportperiode droeg ik een rugzak van 20 kg 1800 mtr omhoog en kwam uitgewoond in de hut aan. Nu trapte ik een combiantie van fiets, aanhanger en bagage met een totaalgewicht van meer dan 50 kg een geweldig eind omhoog en kwam gesloopt aan en kreeg het daarbij hard te verduren door de snerpende wind.
De voldoening was groot, ik had het gehaald. Man, man, wat ben je nog sterk.
Ik liet me fotograferen en filmen maar deze opnamen zijn niet om aan te zien. Op zo'n moment wordt een maatje gemist die van wanten weet. Ik bezocht het Noordkaap gebouw en was aangenaam verrast door het geheel. Vooral de filmvoorstellng van de Noorkaap was een genot om naar te kijken. O ja, het meest noordelijk gedronken biertje smaakte ook heerlijk, alleen de prijs was minder leuk.
Na ongeveer 4 uur had ik het gezien, fietste weer terug richtnig Honigvag en zette m'n tentje op de kale vlakte bij het begin van het pad naar het werkelijk meest noordelijke puntje van Europa. Een wandeling van 6 uur totaal. Die ga ik morgen doen, eerst lekker eten en daarna slapen.

Donderdag 5 juli.
Wandeling naar het meest noordelijke puntje van Europa.
De Noordkaap kreeg deze naam ergens in de 16e eeuw toen een Engelsman die de Noord-Oost passage zocht de markante rotsformatie passeerde. Even daarvoor was hij een landtong voorbijgevaren die toch niet iets noordelijker lag n.l. Knivskjelodden op 71 graden 11 min en 8 sec terwijl de Noordkaap op 71graden 10 min en 21 sec ligt. Een verschil van 47 sec. M'n volgende opgave tijdens een klimmetje om dat om te rekenen naar meters. Een lekkere wandeling door bergachtig terrein. Ik vond dat deze maar gemaakt moest worden al was het maar om eventuele criticasters bij voorbaat de mond te snoeren. Kunnen zij alleen nog zeggen dat beide noordelijke punten geen deel uitmaken van het vaste land van Europa. Daarin hebben ze gelijk en dat gun ik ze dan maar.
De wandeling startte in een zeer dichte mist waarbij ik al na 100 mtr het pad bijster was. Hmm, als dit zo door gaat kan ik gemakkelijk verdwalen want een goeie kaart heb je niet. Ik keerde terug en liet een briefje achter op m'n fietst waarin in m'n plannen uiteen zette en een tijdstip vermeldde waarop ik terug moest zijn. Je weet maar nooit.
De wandeling was een genot, ik liep alleen in die dichte mist en in die bijtende wind en het voelde weer ouderwets aan. Na 3 uur kwam ik bij het punt aan, maakte de nodige plaatjes en zag in het " huttenbuch" dat de wandeling vaker werd gemaakt dan ik had verwacht.
De terugweg was iets zwaarder maar was goed te doen, ook doordat de mist was opgetrokken en het pad goed werd gemarkeerd door grote steenmannen.
Na de wandeling fietste ik naar Skarvag naar de camping. Nam weer een overheerlijke douche, at een grote pan spaghetti leeg en toverde toch een biertje uit de voorraadtas dat precies de juiste temperatuur had. Dus maak jullie geen zorgen, geheelonthouder was ik niet van plan te gaan worden.

Vrijdag 6 juli.
Heel laat weg van de camping, het hele lijf had last van onwilige spieren en ik verkoos er voor om niet veel te doen vandaag. Ik fietste naar Honigvag waarbij ik, en deze keer geweldig geholpen door die snoeiharde wind, weer moest klimmen. In Honigvag wilde ik bij de touristinformation informeren naar de Hurtigruten maar zag deze cruiseboot in de haven liggen met een dikke zwarte rookwolk uit de schoorsteen komend. Ik trapte hard door en geholpen door een duitse meneer kwam ik 1 minuut voor het afmeren aan boord en zit daar nu deze blog, via satelliet tegen veel noorse kronen bij te werken.
Ik ben op weg naar Berlevag, fiets dan naar Kirkenes en trek daar nog 5 dagen voor uit. En probeer dan het vliegtuig te nemen naar huis. Want daar verlang ik enorm naar.