Beste mensen, bedankt allemaal voor jullie postings, het doet me geweldig goed te weten dat velen mijn reis meemaken en mijn wederwarigheden op de voet volgen.
Mij vorige posting eindigde in Frederikshavn waar ik samen met Gerrit de boot van 10 uur aan onze neus voorbij lieten gaan en geduldig wachtten op die van 11.50 uur. Op Gerrit zijn internetinfo stond dat ie om 11.00 uur ging maar de Stenaline wenste zich daar niet aan te houden.
Gotenburg, wat een prachtige stad en wat een mooi centrum. Gerrit keek zijn ogen uit terwijl ik op zoek ging naar mogelijkheden om per trein naar Karlstad te reizen. Beiden voelden we er niets voor om langs deN45 te fietsen met het vele vrachtverkeer en het ontbreken van fietspaden.
De Zweedse openbaar vervoer organisaties gaven niet thuis en na een paar dikke pinten in de kroeg en een nachtje op de camping namen we nu toch echt afscheid. Ik moest 2 nieuwe spaken zetten, die waren gesneuveld tijdens de laatste helse toer door de klittplantages en dat zag ik nu pas.
Zaterdag 26 mei
Gotenburg-Trollhattan 83 km
Het was even moeilijk om Gotenburg uit te komen maar na slechts 1 keer verkeerd rijden had ik de goede richting te pakken. Prachtig weer, wind in de rug, zon op de kop en het verkeer viel mee. Op delen van het traject zelfs een voor fietsers bestemde rij/vluchtstrook. Onderweg nieuwe spaken gekocht en een nieuwe helm en daar ging ie weer. Na 83 km was er opeens een camping, de volgende was nog 40 km verder op de kaart dus ik besloot te stoppen. Veel gegeten onderweg en ,s avonds geen trek. Lekker naar acoordeon muzikanten geluisterd en babbelen met een vriendelijke Zweed. Pilsje erbij, muziek, zijn absoluut minder opbeurende voorspellingen over de aantallen muggen en knutjes in musquito land en nog wat tips over zeevissen vulden de avond.
Zondag 27 mei
Trollhattan- Amal 105 km, 500 mtr stijgen en dalen.
Deze dag werd gekenmerkt door 2 ontmoetingen met Nederlanders. Eerst in Vanersborg waar ik een gezinnetje op de fiets aansprak en vroeg naar het begin van de fietsroute door de bossen ten oosten van de N45. De gehele conversatie verliep in het Engelsen hij eindigde met "prettige reis". Het waren Nederlanders op vakantie. De weg door de bossen was mooi maar erg heuvelachtig. Daarom moest er meer worden geklommen. Ik zag veel verlaten vakantie woningen en ondanks dat het zondag was weinig mensen. Water werd een probleem, ik raakte er doorheen en kon nergens tappen.
Bij een kerkje kon ik dat probleem op het kerkhof oplossen en ik zag daar een aantal mensen op een vreemde manier rondscharrelen. Zij deden echt alle mogelijke moeite om dat kerkje binnen te komen. Ik opperde dat zij de openings tijden van de Heer beter konden respecteren in plaats van proberen bij Hem in te breken. Het bleek een merkwaardig internationaal bejaard gezelschap dat de wereld afreisde op zoek naar Labyrinthen en in dat kerkje was een duizenden jaar oud exemplaar te bewonderen. Eén van de deelneemsters was een oude tante uit Baarn en daar kwamen de "O My Goodnesses". Een nog oudere dame vond het nodig om mij op niet mis te verstane wijze te corrigeren toen ik voor mijn neus langs opmerkte dat labyrinth en doolhof het zelfde waren.
Na deze ontmoeting fietste ik verder en bij Amal besloot ik de camping te nemen. Lekker gedouchet, gegeten en een koud biertje gekocht, genieten, een mens kan met wenig tevreden zijn.
Maandag 28 mei.
Amal- Karlstad 101 km. 750 mtr stijgen en dalen (je moet altijd eerst stijgen voordat je mag afdalen, waarom weet ik niet)
Deze dag zal ik mij lang heugen. Het werd de grote beproeving. Koud onguur weer, gekloot langs de N45, er was geen redelijk alternatief. Ik werd tot 2 maal toe omver gekegeld door de luchtverplaatsing van vrachtwagens en besloot om ver om te rijden ten westen van de N45 omdat het te riskant werd. Daar verdaagde ik van kwaad tot erger, één weggetje was kort ervoor kompleet omgeploegd door een wegwerkmachine die de boel egaliseerde. Er viel niet te fietsen en ik moest lopend fiets en bagage door de smurrie heen duwen. 3 kilometer lang duurde deze uitputtingsslag en toen was ik weer op de N45 waar ook nu weer geen fiets strook te ontdekken viel. Wat nu? Twijfel, twijfel, twijfel, kom op, verman je, die 50 cm naast de rijstrook moet ook kunnen en daar ging ik weer. Levensgevaarlijk, ik raad iedereen deze route af!!! De meeste automobilisten houden rekening met je. Het oranje vlaggetje en het fel brandend achterlicht nodigen daar toe uit. Er rijden ook idioten rond die er lol in hebben om zo dicht mogelijk langs je te scheuren en sommige kl..lijers drukken dan ook nog op de oorverdovende hoorn van hun vrachtwagen zodat je je de pl....is schrikt. Als ik er één te pakken krijg dan vil ik hem.
Kou en de twijfel slaan ongenadig toe, halen het tempo eruit. Je gaat overal tegen opzien, ook weer die volgende klim en die riskante afdaling erna. Gelukkig, daar is de afslag van Sattler. Even op verhaal komen, koffie, warmte een stukje taart. Bij toeristinfo kaartjes opgehaald en samen met die lieve begripvolle dame een alternatief uitgevogeld om risicoloos naar Karlstad te komen, nog maar 50 km te gaan en het was al drie uur.
Man, man, zulk klimmen en dalen over kleine weggetjes door niemandsland. Het werd steeds kouder door het enorme zweten en weer afkoelen in de afdaling. Het water in de bidon is ook steenkoud en helpt niet je je behaaglijker te voelen. Gaan maar weer, niet te lang uitrusten. Ik ben kapot, ik ga een plekje zoeken voor het tentje maar dat komt maar niet. Volgend stadje, eten, lekker, uitrusten, kaart bestuderen. Hé, als ik dat doe en dan dat dan kom ik er ook. Hup, op de fiets maar weer. In Grums raakte ik het spoor bijster, wist niet meer welke kant ik op moest om niet weer op die N45 uit te komen. Toen schoot mij een bejaard echtpaar te hulp, zij spraken geen letter Engels maar begrepen mijn probleem en zagen hoe ik er aan toe was. Zij loodsten mij door het stadje en de omgeving heen. Zij trokken daar meer dan een uur voor uit en zagen er op toe dat ik niet verkeerd reed. Wat een prachtmensen.
Ik kwam weliswaar weer op de N45 uit maar nog 5 kilometer te gaan over een eigen vluchtstrook met minder verkeer moest goed te doen zijn verzekerde mij de oude baas. En zo ging het ook, 's avonds om 8 uur kwam ik uitgewoond op een nare camping aan. Nam een douche en nu dinsdagmorgen schrijf ik deze ellende van me af in de biblio van Karlstad waar ik 2 dagen rust neem. Het oude lijf is er aan toe en verdient het.
dinsdag 29 mei 2007
vrijdag 25 mei 2007
De hel van het Noorden
Nu al, zal meningeen denken, wat heeft ie nu weer voor problemen.
Zaterdag 19 mei. Deense grens-Store Darum 88 km
Het laatste stukje Duitsland ging voor de wind en in een hoog tempo draafde ik Denemarken binnen. Het landschap bood geen verandering, de kust was net als in Duistland volgebouwd met windmolens, het zijn er verschrikkelijk veel.
Het verschil zit hem in de kwaliteit van de fietspaden, deze zijn in Denemarken aanzienlijk minder zoevend en in plaats van 1 schapenpoortje per 2 kilometer voorzien de Deense boeren de afzettingen met 2 hekjes die tegen elkaar aan open en dichtklappen. Met een gewone fiets is dat al moeilijk te passeren, met de Bob Yak erachter werd dat al snel een te moeilijke opgave. Fiets en Yak hadden te leiden van het dichtklappen van de hekken. Ook veel hobbels en kuilen in het pad en na 15 km besloot ik om de weg op te zoeken. Daar mocht ervaren hoe de Denen snelheidsbeperkingen aan hun Deense laars lappen, ze scheuren er werkelijk oerend hard.
Onderweg fietste ik door het feestvierend Riben waar heel veel gezopen werd door de lokale jeugd en waar ik nog even een rockconcert bijwoonde.Dat ging ook oerend hard maar vormde een leuke afwisseling.
Zondag 20 mei. Rustdag even naar Esbjerg op en neer gegaan 38 km.
Na 5 dagen achtereen fietsen verplichtte ik mij om een rustdag te nemen en de was te doen. Het was mooi weer en in een rap tempo werd de muf rukende fietskleding in het sop gezet, uitgespoeld en te drogen gehangen.
Van Esbjerg stelde ik me veel voor maar dat viel een beetje tegen. Ook al was het zondag, je kon een kanon afschieten, er was geen kip op straat. Een knus centrum ontbrak ook en na het bezoeken van de vissershaven besloot ik om maar weer op de camping aan te koersen. Even voor de camping kwam een volbepakte fietser mij tegemoet. Aan fiets, tassen en kop zal ik dat het een Hollander moest zijn. Ik sprak hem aan en vroeg waar hij naar toe ging. Verbluft hoorde ik dat hij dezelfde plannen had als ik. Het volgen van de NSCR tot in Zweden en dan afbuigen naar de Noordkaap. We wisselden wat informatie uit, wensten elkaar goede reis en schudden elkaar de hand.
' s Avonds op de camping nog even ruzie gehad met een houtduif die het leuk vond om mijn tentje voortdurend te bevuilen. Ik heb gewonnen, de duif vertrok en liet zich niet meer zien.
Maandag 21 mei Store Darum-Hvide Sand 108km
Heel de nacht niet geslapen door de harde regen. Tussen 2 buien door 's morgens vroeg tent afgebroken kampeergeld onder de deur door geschoven en op weg. Even voorbij Esbjerg kwam ik Gerrit weer tegen. Hij reed de verkeerde kant op dacht ik. Dat was niet zo hij was op weg naar een fiestwinkel om een nieuw tellertje te kopen. Hetzelfe ritueel als de dag ervoor herhaalde zich. Goeie reis, blijf gezond enz enz.
In Oksbol zat ik aan de koffie, komt ie weer aanzetten. Daarna hebben we nog samen geluncht en weer het afscheidsritueel gehouden.
Het fietspad naar Hvide Sand viel zwaar tegen, het pad volgde de contouren van de duintoppen, deze werden nergens afgetopt en bestond uit grof grind of rul zand. Lood en loodzwaar werd deze rit. Ook moest tegen een harde wind in worden gefietst en uiteindelijk gaf ik me gewonnen en koos voor de knetterhard rijden Denen op de weg en verliet het duinpad en daarmee de NSCR.
Tentje in het duin opgezet, maaltje gemaakt en geslapen
Dinsdag 22 mei. Hvide Sand- Tabel 100 km.
Weer op tijd op weg en deze keer had ik de wind mee. Met een lekker vaartje zoefde ik over een nu wel goed fietspad langs de weg. Al na 5 minuten werd ik ingelopen door ... Gerrit. We besloten om nog 1 keer samen koffie te drinken en omdat hij harder fietste dan ik verwachtten we elkaar niet meer te zien. De omgeving werd aantrekkelijker, het landschap werd niet meer ontsierd door windmolens. De duinenstrook langs de gehele kust was een aaneenschakeling van 2e huisjes en vakantiewoningen. Toch weer een stukje duinpad genomen en dat werd meteen afgestraft met een lekke band.
's Avonds de eerste de beste camping genomen en bij het inchecken zag ik de naam van Gerrit op het beeldscherm staan. Hij had een trekkershutje gehuurd waar genoeg ruimte was voor nog 1 persoon.
Woensdag mei. Tabel-Slettestrand km
Met Gerrit opgereden tot aan de koffie in Stenbjerg. Weer elkaar gedag gezegd maar wel afgesproken dat we de boot van vrijdag 11 uur gingen proberen te halen. Ieder zijn weegs. Er stond een frisse stevige wind en na 1 uur miste ik een route aanduiding en werd letterlijk het bos ingestuurd. De omgeving daar is schitterend en nadat ik vastgesteld had waar ik was maakte ik een nieuw route plan en gebruikte fietsroute nr 5 om over 40 km weer op de NSCR te kunnen komen.
Veel bananen gegeten en immodium ingenomen om de nog steeds aanwezige buikloop onder controle te krijgen.
In een Sparwinkeltje klonk opeens weer de bulderende stem van Gerrit. Ook hij had een aanduiding gemist op een heel andere plaats en had een nieuw plan moeten maken. Wat een toeval, beiden 15 km van de route af en elkaar toch weer treffen.
De fietspaden werden steeds slechter, ik hield m'n hart vast en vreesde voor materiaalpech. Wel gaat hetfietsen steeds beter.
Donderdag mei Slettestrand-Frederikshavn.
Mooi weer, harde wind in de rug, speren door de duinen. Nou vergeet het maar, het pad werd steeds beroerder. Mes scherpe kiezels en rul zand wisselden elkaar af.
Ik moet stoppen, tijd is om.
totaal afgelegd 1339 km waarvan 630 in Denemarken en 450 in Duitsland
Zaterdag 19 mei. Deense grens-Store Darum 88 km
Het laatste stukje Duitsland ging voor de wind en in een hoog tempo draafde ik Denemarken binnen. Het landschap bood geen verandering, de kust was net als in Duistland volgebouwd met windmolens, het zijn er verschrikkelijk veel.
Het verschil zit hem in de kwaliteit van de fietspaden, deze zijn in Denemarken aanzienlijk minder zoevend en in plaats van 1 schapenpoortje per 2 kilometer voorzien de Deense boeren de afzettingen met 2 hekjes die tegen elkaar aan open en dichtklappen. Met een gewone fiets is dat al moeilijk te passeren, met de Bob Yak erachter werd dat al snel een te moeilijke opgave. Fiets en Yak hadden te leiden van het dichtklappen van de hekken. Ook veel hobbels en kuilen in het pad en na 15 km besloot ik om de weg op te zoeken. Daar mocht ervaren hoe de Denen snelheidsbeperkingen aan hun Deense laars lappen, ze scheuren er werkelijk oerend hard.
Onderweg fietste ik door het feestvierend Riben waar heel veel gezopen werd door de lokale jeugd en waar ik nog even een rockconcert bijwoonde.Dat ging ook oerend hard maar vormde een leuke afwisseling.
Zondag 20 mei. Rustdag even naar Esbjerg op en neer gegaan 38 km.
Na 5 dagen achtereen fietsen verplichtte ik mij om een rustdag te nemen en de was te doen. Het was mooi weer en in een rap tempo werd de muf rukende fietskleding in het sop gezet, uitgespoeld en te drogen gehangen.
Van Esbjerg stelde ik me veel voor maar dat viel een beetje tegen. Ook al was het zondag, je kon een kanon afschieten, er was geen kip op straat. Een knus centrum ontbrak ook en na het bezoeken van de vissershaven besloot ik om maar weer op de camping aan te koersen. Even voor de camping kwam een volbepakte fietser mij tegemoet. Aan fiets, tassen en kop zal ik dat het een Hollander moest zijn. Ik sprak hem aan en vroeg waar hij naar toe ging. Verbluft hoorde ik dat hij dezelfde plannen had als ik. Het volgen van de NSCR tot in Zweden en dan afbuigen naar de Noordkaap. We wisselden wat informatie uit, wensten elkaar goede reis en schudden elkaar de hand.
' s Avonds op de camping nog even ruzie gehad met een houtduif die het leuk vond om mijn tentje voortdurend te bevuilen. Ik heb gewonnen, de duif vertrok en liet zich niet meer zien.
Maandag 21 mei Store Darum-Hvide Sand 108km
Heel de nacht niet geslapen door de harde regen. Tussen 2 buien door 's morgens vroeg tent afgebroken kampeergeld onder de deur door geschoven en op weg. Even voorbij Esbjerg kwam ik Gerrit weer tegen. Hij reed de verkeerde kant op dacht ik. Dat was niet zo hij was op weg naar een fiestwinkel om een nieuw tellertje te kopen. Hetzelfe ritueel als de dag ervoor herhaalde zich. Goeie reis, blijf gezond enz enz.
In Oksbol zat ik aan de koffie, komt ie weer aanzetten. Daarna hebben we nog samen geluncht en weer het afscheidsritueel gehouden.
Het fietspad naar Hvide Sand viel zwaar tegen, het pad volgde de contouren van de duintoppen, deze werden nergens afgetopt en bestond uit grof grind of rul zand. Lood en loodzwaar werd deze rit. Ook moest tegen een harde wind in worden gefietst en uiteindelijk gaf ik me gewonnen en koos voor de knetterhard rijden Denen op de weg en verliet het duinpad en daarmee de NSCR.
Tentje in het duin opgezet, maaltje gemaakt en geslapen
Dinsdag 22 mei. Hvide Sand- Tabel 100 km.
Weer op tijd op weg en deze keer had ik de wind mee. Met een lekker vaartje zoefde ik over een nu wel goed fietspad langs de weg. Al na 5 minuten werd ik ingelopen door ... Gerrit. We besloten om nog 1 keer samen koffie te drinken en omdat hij harder fietste dan ik verwachtten we elkaar niet meer te zien. De omgeving werd aantrekkelijker, het landschap werd niet meer ontsierd door windmolens. De duinenstrook langs de gehele kust was een aaneenschakeling van 2e huisjes en vakantiewoningen. Toch weer een stukje duinpad genomen en dat werd meteen afgestraft met een lekke band.
's Avonds de eerste de beste camping genomen en bij het inchecken zag ik de naam van Gerrit op het beeldscherm staan. Hij had een trekkershutje gehuurd waar genoeg ruimte was voor nog 1 persoon.
Woensdag mei. Tabel-Slettestrand km
Met Gerrit opgereden tot aan de koffie in Stenbjerg. Weer elkaar gedag gezegd maar wel afgesproken dat we de boot van vrijdag 11 uur gingen proberen te halen. Ieder zijn weegs. Er stond een frisse stevige wind en na 1 uur miste ik een route aanduiding en werd letterlijk het bos ingestuurd. De omgeving daar is schitterend en nadat ik vastgesteld had waar ik was maakte ik een nieuw route plan en gebruikte fietsroute nr 5 om over 40 km weer op de NSCR te kunnen komen.
Veel bananen gegeten en immodium ingenomen om de nog steeds aanwezige buikloop onder controle te krijgen.
In een Sparwinkeltje klonk opeens weer de bulderende stem van Gerrit. Ook hij had een aanduiding gemist op een heel andere plaats en had een nieuw plan moeten maken. Wat een toeval, beiden 15 km van de route af en elkaar toch weer treffen.
De fietspaden werden steeds slechter, ik hield m'n hart vast en vreesde voor materiaalpech. Wel gaat hetfietsen steeds beter.
Donderdag mei Slettestrand-Frederikshavn.
Mooi weer, harde wind in de rug, speren door de duinen. Nou vergeet het maar, het pad werd steeds beroerder. Mes scherpe kiezels en rul zand wisselden elkaar af.
Ik moet stoppen, tijd is om.
totaal afgelegd 1339 km waarvan 630 in Denemarken en 450 in Duitsland
vrijdag 18 mei 2007
De Duitse Bocht
Nou, die veerboot die voer nog niet, de informatie op de kaart klopte. Dat betekende een halve dag om de Jadebussen heen rijden. Het was zondag en dan zijn veel Duitsers onderweg op de fiets. Heel veel leuke gesprekken gehad maar het houdt wel op. Op den duur ga je dat proberen te voorkomen. 's Avonds neergestreken op een camping in Shweiburg en me getrakteerd op schnitzel en een biertje. Alles doet me zeer en het voelt niet goed aan.
14 mei.
' s Morgens ziek, zwak en misselijk en niet van dat ene biertje. Ook last van diarree en doodvermoeid. Reden om weer een rustdag te nemen. De was gedaan en veel geslapen in de tent in het zonnetje. Het zou een mooie dag zijn geweest om te fietsen, helaas. Boodschapjes gedaan in het dorp en op de terugweg, pang, niet te geloven, een klapband. Het voorwiel stond in een keer op de velgen en dat zonder bagage. Op de camping binnenband vewisseld, het ventiel was er uit geknald. Bij het wieluitnemen deed zich een probleem voor, een van de imbusgaten was rondgedraaid en met moeite los te nemen. Moet een oplossing voor komen!.
De oorzaak voor de diarree is waarschijnlijk de vele schapenstront op de paden langs de dijken die de NSCR volgt. Bij regen zit werkelijk alles vol met deze shit en is hygieene moeilijk vol te houden.
15 mei.
Kortste weg willen nemen naar het veer over de Weser, het ontbreken van een detailkaart wreekt zich, aantal keren toch weer omgereden. In Bremerhafen heb ik het scheepvaartmuseum bezocht en daar aan boord geweest van een U boot. Machtig interressant. Dat die lui daar in durfden konden varen en daar een oorlog in konden voeren. Die hele boot zit vol met kranen en buizen en voor mensen was er nauwelijks ruimte.
Detailkaarten gekocht plus nieuw reservemateriaal. ' s Avonds fietste ik tegen een jeugdherberg aan en liet deze kan niet lopen.
16 mei.
Op weg naar de Elbe, De dag begint goed met mooi weer. Bij Osten wilde ik beslist zien hoe de Schleppfare over de ....(zoeken we nog op) werkt en heb daar drie kwartier moeten wachten totdat hij kwam. Het Schleppfare is een creatie van een leerling van dr ing Eifel, je weet wel, die man van die toren, en wonderbaarlijk om te zien werken. Tijdens de oversteek begon het te regenen en het is die dag niet meer opgehouden. De overtocht over de Elbe heb ik benedendeks doorgebracht en daar zitten kletsen met een medefietser, Hij was helemaal doorweekt en zat te rillen van de kou. Mijn uitrusting was toch beter op orde dacht ik zo, want onder de Goretex was alles nog droog.
Eenmaal aan de overkant weer als een speer door de schapenstront in de stromende regen, maar wind in de rug dus ik vloog langs de Elbe richting Brunssbuttel. Daar het veer genomen over het Noord- Oostzeekanaal. Nu was het werkelijk beestenweer, wat een wind en wat een regen. Ook merkte ik een verandering op, de wind ging ruimen en werd NW. En dat kwam niet goed uit. Het laatste stuk naar St Michaelisdom werd nog zwaar. Toch weer een jeugdherberg gezocht en gevonden en daar mocht ik alleen met Klaus het hele funkelnagelneue gebouw delen, wat een weelde wat een luxe en dat voor een spotprijs. De UEFAcup finale zag ik tot de verlenging, toen vielen de luiken dicht en de uitslag weet ik nog steeds niet.
17 mei.
Hoera, droog weer. Op naar het Noorden, kilometers maken, gisteren bijna 100 km, vandaag ga ik voor de 110.
De intentie was goed, de uitvoering leek nergens op. Heel de weg een snoeiharde wind uit het Noor Westen. 6 Bft minstens. De Duitse Bocht geniet onder zeelui een bedenkelijke reputatie, en dat is volkomen terecht. Wat een rot plek is dat op de aardbol. Na al die regen nu al die wind en eerlijk na vandaag weet ik niet waar je als fietser slechter mee af bent. Fietsers moeten de Duitse Bocht over kunnen slaan zonder dat diskwalificatie volgt, vind ik. 77 km legde ik zwoegend en ploeterend af. Heel veel de kaart geraadpleegd en m'n zeilerservaring benut. Eenmaal gewonnen hoogte geef je niet meer weg, dus als de NSCR weer zuidwaarts ging (want logica zit niet in de NSCR) dan volgde ik m'n koers Noordwaarts en die laatste 10 km waren echt, echt heel zwaar.
Zo beste mensen vandaag hoop ik Denemarken binnen te fietsen, sorry dat ik niet op iedere reactie weer reageer. Wel doe ik aan iedereen de groeten en laat weten dat iedere reactie mij een duwtje in de rug geeft.
14 mei.
' s Morgens ziek, zwak en misselijk en niet van dat ene biertje. Ook last van diarree en doodvermoeid. Reden om weer een rustdag te nemen. De was gedaan en veel geslapen in de tent in het zonnetje. Het zou een mooie dag zijn geweest om te fietsen, helaas. Boodschapjes gedaan in het dorp en op de terugweg, pang, niet te geloven, een klapband. Het voorwiel stond in een keer op de velgen en dat zonder bagage. Op de camping binnenband vewisseld, het ventiel was er uit geknald. Bij het wieluitnemen deed zich een probleem voor, een van de imbusgaten was rondgedraaid en met moeite los te nemen. Moet een oplossing voor komen!.
De oorzaak voor de diarree is waarschijnlijk de vele schapenstront op de paden langs de dijken die de NSCR volgt. Bij regen zit werkelijk alles vol met deze shit en is hygieene moeilijk vol te houden.
15 mei.
Kortste weg willen nemen naar het veer over de Weser, het ontbreken van een detailkaart wreekt zich, aantal keren toch weer omgereden. In Bremerhafen heb ik het scheepvaartmuseum bezocht en daar aan boord geweest van een U boot. Machtig interressant. Dat die lui daar in durfden konden varen en daar een oorlog in konden voeren. Die hele boot zit vol met kranen en buizen en voor mensen was er nauwelijks ruimte.
Detailkaarten gekocht plus nieuw reservemateriaal. ' s Avonds fietste ik tegen een jeugdherberg aan en liet deze kan niet lopen.
16 mei.
Op weg naar de Elbe, De dag begint goed met mooi weer. Bij Osten wilde ik beslist zien hoe de Schleppfare over de ....(zoeken we nog op) werkt en heb daar drie kwartier moeten wachten totdat hij kwam. Het Schleppfare is een creatie van een leerling van dr ing Eifel, je weet wel, die man van die toren, en wonderbaarlijk om te zien werken. Tijdens de oversteek begon het te regenen en het is die dag niet meer opgehouden. De overtocht over de Elbe heb ik benedendeks doorgebracht en daar zitten kletsen met een medefietser, Hij was helemaal doorweekt en zat te rillen van de kou. Mijn uitrusting was toch beter op orde dacht ik zo, want onder de Goretex was alles nog droog.
Eenmaal aan de overkant weer als een speer door de schapenstront in de stromende regen, maar wind in de rug dus ik vloog langs de Elbe richting Brunssbuttel. Daar het veer genomen over het Noord- Oostzeekanaal. Nu was het werkelijk beestenweer, wat een wind en wat een regen. Ook merkte ik een verandering op, de wind ging ruimen en werd NW. En dat kwam niet goed uit. Het laatste stuk naar St Michaelisdom werd nog zwaar. Toch weer een jeugdherberg gezocht en gevonden en daar mocht ik alleen met Klaus het hele funkelnagelneue gebouw delen, wat een weelde wat een luxe en dat voor een spotprijs. De UEFAcup finale zag ik tot de verlenging, toen vielen de luiken dicht en de uitslag weet ik nog steeds niet.
17 mei.
Hoera, droog weer. Op naar het Noorden, kilometers maken, gisteren bijna 100 km, vandaag ga ik voor de 110.
De intentie was goed, de uitvoering leek nergens op. Heel de weg een snoeiharde wind uit het Noor Westen. 6 Bft minstens. De Duitse Bocht geniet onder zeelui een bedenkelijke reputatie, en dat is volkomen terecht. Wat een rot plek is dat op de aardbol. Na al die regen nu al die wind en eerlijk na vandaag weet ik niet waar je als fietser slechter mee af bent. Fietsers moeten de Duitse Bocht over kunnen slaan zonder dat diskwalificatie volgt, vind ik. 77 km legde ik zwoegend en ploeterend af. Heel veel de kaart geraadpleegd en m'n zeilerservaring benut. Eenmaal gewonnen hoogte geef je niet meer weg, dus als de NSCR weer zuidwaarts ging (want logica zit niet in de NSCR) dan volgde ik m'n koers Noordwaarts en die laatste 10 km waren echt, echt heel zwaar.
Zo beste mensen vandaag hoop ik Denemarken binnen te fietsen, sorry dat ik niet op iedere reactie weer reageer. Wel doe ik aan iedereen de groeten en laat weten dat iedere reactie mij een duwtje in de rug geeft.
zondag 13 mei 2007
Wat regen?
De eerste 400 km zitten er op, ik ben aangeland in Wilhemshaven. Mijn hemel wat heeft het geregend zeg. Het begon al bij mijn vertrek en slechts 1 dag mocht ik in goed weer fietsen. En geloof me, als je je tentje opzet in de stromende regen als je al doorweekt ben, dan fluit je echt geen vrolijk deuntje. Toch zit er ook een mooie kant aan, je moet overal ergens iets positiefs in. Mensen hebben met je te doen en gaan je ongevraagd helpen. De eerste dag belande ik in de stromende regen in Heerde. De dame van de camping haalde het invalidentoilet van slot en in deze verwarmde ruimte mocht ik de spullen drogen en lekker douchen. De tweede dag fietste ik naar Dalen, vlak voor Emmen, had de wind flink in de rug en maar 3 flinke buien waarvan ik er 2 kon ontwijken door op tijd te schuilen. Op de minicamping daar werd ik de volgende morgen blij verrast met een rauw ei op mijn zadel, dat had de boerin daar gelegd! Lekker gebakken en opgepeuzeld.
Op dag 3 fietste ik via Westerwolde in Groningen naar Nieuwe Schans pikte daar de NSCR op en fietste naar Weener aan de Ems en dat alleaal in goed weer. De volgende morgen was het echt noodweer en toen ook mijn pijnlijke knie niet goed aanvoelde was de keuze snel gemaakt. Ik nam een rustdag, eerder dan gepland maar wel verstandig.
Dag 5 was er weer een met ontzettend veel regen, het ging gewoon in een stuk door. De laatste kilometers van de NSCR konden me gestolen worden en ik nam de kortste weg naar de jeugdherberg in Norddeich aan de Duitse Waddenzee. Uiterst comfortabel en splinternieuw ingericht en een kamer voor mij alleen, heerlijk.
Van Norddeich volgde ik op de zesde dag de dijken van de Waddenzee en belandde moe en hongerig in Schorten, vlak voor Wilhelmshaven. Ik zette het tentje op in een wei, at en dronk wat en sliep als een roos.
Enkele feiten;
Fiets 2o kg, Bob Yak 7,5 kg, bagage 35 kg (ja het werd toch meer dan gepland) samen 62,5 kg.
In normale omstandigheden, d.w.z. geen wind dan kan ik een snelheid ontwikkelen van 17 km/u en houd dat uren vol. Bij stormwind tegen, zakt de snelheid terug naar 12 km/u en ook dat kan ik uren volhouden. Bij wind mee en dat kwam gelukkig veel voor, zoef ik met 22 km/u over de Duitse dreven en wordt dan aangegaapt door de vele Duitse toeristen hier.
Je ontmoet veel mensen, bijna allemaal even vriendelijk en die vragen waar je naar toe gaat en waarom je het doet. Nadat ik dan verteld heb dat ik niet gestoord of levensmoe ben maar al jaren met dit plan rond loop beginnen ze spontaan te vertellen van hun eigen dromen en nemen zich voor om daar toch ook werk van te maken. Zo gaat die Duitse boer met zijn tractor toch die tocht maken van de Potzdammer Platz naar de Dam in Amsterdam. Hij was op beide geweest en wilde iets van Wiedergutmachung neerzetten.
Ik ontmoette een deelnemer van de autorally Amsterdam Sjanghai, hij informeerde uitgebreid naar mijn tocht en sprak bewondering van al die Holländer met hun waanzinnige ideeen. Hij gaat als 64 jarige toch nog opnieuw aan een dergelijk tocht beginnen ondanks dat het hem loodzwaar viel.
De Duitse Waddenzee ziet er bij grauw weer net zo ongastvrij uit als die bij ons. De kusten zien er hetzelfde uit en ook de meeuwen en scholeksters maken hetzelfde kabaal. Alleen de zeehond
verschilt. Zo bevat het mannetjes exemplaar een beduidend dikkere vetlaag dan zijn Nederlandse soortgenoot en heeft de opmerkelijke gewoonte om een kuil te graven op de zandplaten en begint luidkeels te blaffen naar alles en iedereen die in zijn buurt komt.
Voor de geinterresseerden, ik heb het gevoel dat ik al aardig wat kilootjes kwijt ben maar kan dat niet meten door het ontbreken van een weegschaal in mijn uitrusting.
Zo de koffie is op, het Duitse toetsenbord bevat weinig geheimen meer, ik ga op zoek naar de veerboot die mijn naar de overkant van Jadebussen brengt. Als ik af moet gaan op de kaartinformatie vaart ie van 1 juni tot eind augustus, toch gok ik het erop.
wordt vervolgd.
Op dag 3 fietste ik via Westerwolde in Groningen naar Nieuwe Schans pikte daar de NSCR op en fietste naar Weener aan de Ems en dat alleaal in goed weer. De volgende morgen was het echt noodweer en toen ook mijn pijnlijke knie niet goed aanvoelde was de keuze snel gemaakt. Ik nam een rustdag, eerder dan gepland maar wel verstandig.
Dag 5 was er weer een met ontzettend veel regen, het ging gewoon in een stuk door. De laatste kilometers van de NSCR konden me gestolen worden en ik nam de kortste weg naar de jeugdherberg in Norddeich aan de Duitse Waddenzee. Uiterst comfortabel en splinternieuw ingericht en een kamer voor mij alleen, heerlijk.
Van Norddeich volgde ik op de zesde dag de dijken van de Waddenzee en belandde moe en hongerig in Schorten, vlak voor Wilhelmshaven. Ik zette het tentje op in een wei, at en dronk wat en sliep als een roos.
Enkele feiten;
Fiets 2o kg, Bob Yak 7,5 kg, bagage 35 kg (ja het werd toch meer dan gepland) samen 62,5 kg.
In normale omstandigheden, d.w.z. geen wind dan kan ik een snelheid ontwikkelen van 17 km/u en houd dat uren vol. Bij stormwind tegen, zakt de snelheid terug naar 12 km/u en ook dat kan ik uren volhouden. Bij wind mee en dat kwam gelukkig veel voor, zoef ik met 22 km/u over de Duitse dreven en wordt dan aangegaapt door de vele Duitse toeristen hier.
Je ontmoet veel mensen, bijna allemaal even vriendelijk en die vragen waar je naar toe gaat en waarom je het doet. Nadat ik dan verteld heb dat ik niet gestoord of levensmoe ben maar al jaren met dit plan rond loop beginnen ze spontaan te vertellen van hun eigen dromen en nemen zich voor om daar toch ook werk van te maken. Zo gaat die Duitse boer met zijn tractor toch die tocht maken van de Potzdammer Platz naar de Dam in Amsterdam. Hij was op beide geweest en wilde iets van Wiedergutmachung neerzetten.
Ik ontmoette een deelnemer van de autorally Amsterdam Sjanghai, hij informeerde uitgebreid naar mijn tocht en sprak bewondering van al die Holländer met hun waanzinnige ideeen. Hij gaat als 64 jarige toch nog opnieuw aan een dergelijk tocht beginnen ondanks dat het hem loodzwaar viel.
De Duitse Waddenzee ziet er bij grauw weer net zo ongastvrij uit als die bij ons. De kusten zien er hetzelfde uit en ook de meeuwen en scholeksters maken hetzelfde kabaal. Alleen de zeehond
verschilt. Zo bevat het mannetjes exemplaar een beduidend dikkere vetlaag dan zijn Nederlandse soortgenoot en heeft de opmerkelijke gewoonte om een kuil te graven op de zandplaten en begint luidkeels te blaffen naar alles en iedereen die in zijn buurt komt.
Voor de geinterresseerden, ik heb het gevoel dat ik al aardig wat kilootjes kwijt ben maar kan dat niet meten door het ontbreken van een weegschaal in mijn uitrusting.
Zo de koffie is op, het Duitse toetsenbord bevat weinig geheimen meer, ik ga op zoek naar de veerboot die mijn naar de overkant van Jadebussen brengt. Als ik af moet gaan op de kaartinformatie vaart ie van 1 juni tot eind augustus, toch gok ik het erop.
wordt vervolgd.
Abonneren op:
Posts (Atom)
