En de zon reist mee

Dinsdag 5 juni
Sarnen - Fjatfallen 77 km 654 mtr geklommen 350 mtr gedaald.
Samen met Gerrit reed ik richting Idre, voor mij een stukje om maar dat vond ik niet erg. De weg die ik vervolgens moest nemen om weer op route te komen leidde door een aantal Nationale parken. Onderweg langs de kant van de weg kreeg ik koffie aangeboden van een lieve Nederlandse dame die me herkende van de veerboot naar Gotenburg. Zij had me gezien en kwam er speciaal voor terug rijden. In Idre nam ik nu toch echt afscheid van Gerrit, hij ging zuidwaarts, ik ging verder naar het noorden.
Wat een mooi landschap, wat een stilte en wat een uitgestrektheid. Maar ook, wat een hitte en wat veel klimwerk. Na 70 km was de batterij op en ging ik uitzien naar een plekje om wild te kamperen. Dat vond ik, een 5 sterren locatie met een VIP uitzicht voor de uiterst voordelige prijs van ongeveer 20 muggebulten. 's Avonds kreeg ik bezoek van 2 rendieren die polshoogte kwamen nemen.

Woensdag 6 juni
Fjatfallen- Tannas 46 km 512 mtr gedaald, 400 mtr geklommen.
Die dag begon met een gevecht met de muggen dat ik roemloos verloor. Ik werd op de vlucht gejaagd door het tuig en vervolgde al vroeg mijn weg door het verlaten landschap. Ontbijten deed ik langs een wild stromende rivier waar ik mij ook een beetje kon opfrissen en de schade opnemen. Op weg naar Tannas passeerde ik het hoogst gelegen dorp van Zweden. 830 mtr boven ZAP en daarvoor moest ik behoorlijk klimmen. Ook dat deed ik in de stellige overtuiging dat dit de aanloop was naar het echte gebergte en dat ik die meters toch moest maken. Maar o, wat een misrekening, de afdaling naar Tannas was meer dan dat ik geklommen had en het venijn zat hem in de staart. Ook nu was het weer bloedheet en de laatste klim naar Tannas was te steil, ik moest eraf, het hele zaakje de berg op duwen. Ik was uitgeput, liep te zwalken als een dronkeman en checkte gedesillusioneerd in bij een Youth hostel. Een 10% helling niet opkomen? Man er komen er nog zoveel van!
Een blik op de kaart leerde mij dat er op weg naar de grens nog eens een zware klim van 3,5 km voorkwam minstens net zo steil als die laatste van vandaag en toen op mijn kamer bleek dat de video opnamen van de dagen ervoor voor een groot deel waren mislukt baalde ik heel stevig en zag het effe niet meer zitten. Ik deed die dag niets meer, lag uitgeput op bed en somberde voor mij uit. Dit gaat niet goed bedacht ik, het roer moet om. Gelukkig heb ik een aantal mental coaches en een appel op hun ondersteuning werd direct beantwoord met smsjes met de juiste oppeppers. Klasse KK, geweldig Arie.


Donderdag 7 juni
Tannas - Fjalnas 41 km. 323 gedaald, 465 geklommen waarvan 300 over 2,5 km.
In de aanloop naar de gevreesde klim daalde ik nog eens zo' n 100 mtr maar accepteerde dat gelaten. Bezocht onderweg de inslagkrater van een meteoriet en dronk in Fulnasdalen uitgebreid koffie met gebak.
Ik begon verbeten maar uiterst geconcentreerd aan de klim. Lette op tempo, ademhaling en het vinden van het juiste ritme. Verdomd, het ging. Meter voor meter werkte ik me omhoog en mocht ook nu weer ervaren dat de mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest. Was dit nu die bult waar ik zo bang voor was? Liters water gebruikte ik. Via een of ander lichamelijk proces vond het de kortste weg naar mijn voorhoofd en nek en vanaf daar liep het in een straaltje op het smeulende asfalt.
Zo, die heb ik er op zitten, bedacht ik en ging welgemoed verder richting de grens. Bij een mooie waterval werd ik getrakteerd op een heerlijk stuk rendiervlees van uiterst vriendelijke Zweden die daar zaten te picknicken. Let wel, ik vraag nergens om, maar de verschijning van Ab met fiets, bepakking en Bob Yak doet de sinterklaasgevoelens, vooral bij vrouwen, al heel vroeg ontwaken.
Bijtijds gestopt die dag, het werd veel te heet, vond een mooi plekje aan het meer en bracht daar badend en luierend de rest van de dag door. 's Avonds toen ik lag te zweten in m'n tentje, de zon wil maar niet verdwijnen en boet nauwelijks aan kracht in, werd mijn gemijmer verstoord door een hele kudde rendieren die met z'n allen polshoogte kwamen nemen.


Vrijdag 8 juni
Fjalnas - Roros 59 km. 500 mtr gedaald, 360 mtr geklommen.
Meer dalen dan klimmen vandaag. Passeerde al na 10 kmde Noorse grens waar geen teken van leven was. In Brekken koffie gedronken bij een benzinepomp en wat boodschappen gedaan. Heerlijk vers gebakken brood gegeten met lekkere ham, wat een luxe. En dan ook nog een bakje yochurt met bosbessen, smullen maar.
Hup op weg naar Roros, even stoppen op een picknickplaats voor een kleine pauze en hup daar komt de volgende sinterklaas. Een tante uit het Youth Hostel in Tannas kwam mij nu een flesje ijskoud Spa blauw aanreiken.
Op de camping in Roros ontmoette ik een fransman die vanuit Zuid Frankrijk op weg is naar de Noordkaap. Ook hij rijdt met een Bob Yak, eentje met vering!
's Avonds uitgerekend hoe ver het hemelsbreed nog is naar de poolcirkel. Het zou mooi zijn als ik die voor 21 juni kan passeren. 444 km hemelsbreed becijferde ik. Over de weg weet ik (nog) niet. Dat ga ik straks uitrekenen want het is toch lang genoeg licht.
O ja, ik voel mij stukken beter, het zwalken is voor een groot deel verdwenen en ik voel me weer sterker. Die korte stukjes waren verstandig en zulke afstandjes moet ik nog effe een paar dagen volhouden. Dan gaat alles goed komen!