Het wordt smerig en koud

Donderdag 14 juni

Grong - Nammskogan 72 km 480 dalen, 580 mtr klimmen.

Vandaag laat vertrokken, slecht geslapen en laat opgestaan. De darmen gaan toch weer lastig doen. Eerst mijn verslag bijgewerkt en daarna toch weer lekker de gang er in gezet. De temperatuur wordt steeds frisser, de omgeving is nog steeds even mooi. Aan het eind van de dag heb ik kamp gemaakt aan de rivier met toestemming van een aardige boer. Ik genoot van een prachtig uitzicht op besneeuwde bergtoppen. Wel stond er veel wind. Brrr.. het is koud, ik heb geen zin om me te wassen, geen zin om te koken of wat dan ook. Drink een biertje dat vanzelf op de goede temperatuur kwam en at een zak tijgernootjes leeg. Kruip zo vet als ik ben zo m'n slaapzak in. " Viezerik", zeg ik tegen mezelf, maar zit er helemaal niet mee. (zo moet die Peek zich ook altijd gevoeld hebben).
Voordat ik in een welverdiende slaap viel, werd de toilettas opengezet en een heerlijke frisse zeepgeur deed z'n best om de vieze zweetwalm die in de tent hing te verdrijven. " Zo da's ook weer opgelost, maar goed dat Yvonne dat niet mee hoeft te maken"
Eenmaal in slaap schrok ik me werkelijk te pletter, de grond dreunde en met een oorverdovend lawaai kwam de trein op 25 meter bij me vandaan voorbij denderen. Ik zat verstijfd van schrik rechtop in de slaapzak en was even helemaal van slag.
En ik maar denken dat die spoorlijn een keer per dag werd gebruikt. Nou, dat viel tegen, nog zo'n zes keer kwam het ding die nacht voorbij.

Vrijdag 15 juni
Nammskogan - Trofors, 98 km 850 mtr gedaald, 580 mtr geklommen.
Koud, koud en nog eens koud, buien en af en toe een zonnetje. Al heel vroeg aan de koffie en daarna die dag niet meer. Er kwam helemaal niets meer, het is er gewoon niet op grote delen van het traject lang de E6. Eerst in Trofors kon ik wat boodschappen doen. Ik ontmoette ook de man uit Berlijn weer en reed een tijdje met hem op. Hij gaat minder snel en neemt na Mosjoen een andere route.
Ik voelde mij goed en maakte een lange dag op de fiets, liet de mogelijkheid van een camping voorbijgaan en zette het tentje neer op een verlaten picknickplaats. Frisde me weer eens op in het koude water van de rivier en maakte een kant en klaarmaaltijd warm.
De omgeving is mooi, bergen, bossen en mooie rivieren met kristal helder water. Dieren lieten zich langs de E6 niet zien.
Ik vond achteraf dat ik op tijd was gestopt hoewel ik nog best verder had gekund.

Zaterdag 16 juni
Trofors - Sandnessjoen, 115 km 740 mtr gedaald, 780 mtr geklommen.
Ik arriveerde eerder in Mosjoen dan verwacht. Heb daar op m'n gemak rond gekeken, koffie gedronken en vond dat het tijd werd om te vertrekken toen plaatselijke muzikanten bijgestaan door een dame die absoluut niet kon zingen, de sfeer verstoorden.
Ik verliet de E6 en ging weer richting de kust, volgde de weg langs de fjorden. Deze verliep eerst makkelijk maar allengs werden de klimmetjes pittiger en steiler. Ik moest aan de bak. Kreeg onderweg verkeerde informatie van een huisjes beheerder. Bij een beslispunt vroeg ik nog eens na en kreeg toen de goede informatie van een voorbijganger.
In Sandnessjoen was de camping te ver, de batterijen waren leeg bij mij. Ik ging op zoek naar een plek voor het tentje in het bos en dat kwam maar niet. Doodop vroeg ik aan een man die ik toevallig naar buiten zag komen of hij een geschikte kampplaats wist. " Even aan m' n zuster vragen", antwoordde hij.
Nou, die vond het goed, het tentje mocht op een prachtig gazon worden neergezet en of ik zin had in koffie. Ik wilde de goede mensen een teleurstelling besparen want ik stonk werkelijk als een bunzing waarop zij reageerden dat ik dan eerst maar moest douchen waarop ik naar een prachtig badkamer werd geloodsd waar ik een heerlijke douche nam.
Die avond bracht ik door met echte Sami, ik werd getrakteerd op gerookt rendierhart, koud bier en prachtige verhalen over prachtige mensen.
's Nachts om 2 uur werd ik meegenomen naar de schuur want de Lamborghini moest nog even worden gestart. Ik snapte er niets van, maar daar stond toch echt een splinternieuwe superracewagen te glimmen. De accu moest nog even worden aangesloten en daar ging ie, wat een kabaal. Sami met een Lamborghini, gekker moet het toch niet worden. Op hun aanbod op m'n kleren te wassen ben ik niet ingegaan, ik wilde die morgen op tijd bij de veerboot zijn.

Zondag 17 juni
Sandmessjoen - Bodo.
Maar 5 kilometer gefietst naar de veerboot.
Die dag maakte ik een prachtige tocht met een supersnelle catamaran die mij langs die schitterende kust naar Bodo bracht. 6 uur duurde de tocht en onderweg werden 18 andere opstapplaatsen aangedaan. De catamaran scheerde lang fjorden, besneeuwde bergtoppen en langs ontelbare eilanden. Ik raakte niet uitgekeken en bleef uren aan dek.
Onderweg werd ook de poolcirkel gepasseerd, deze wordt gemarkeerd door een grote stalen globe die op een eenzaam eiland staat opgesteld. Natuurlijk moest daar een foto van worden genomen en daarvoor vond ik een medepassagier graag bereid. Deze vertelde me dat ik ongelofelijk veel geluk had met het weer. Hij had deze tocht beroepshalve al menig keer gemaakt en dit was een van de weinige keren dat het weer zo fantastisch helder was.
Toen we Bodo naderden kwam daar echter een eind aan en begon het te regenen. Snel zocht ik de camping op zette het tentje in de regen neer en viel tevreden in slaap. Geen biertje, geen maaltijd, gewoon een handje tijgernootjes, ik had die dag toch niks gepresteerd toch?